بررسی نقش کشاورزی در توسعه پایدار روستایی (نمونه موردی: بخش بردخون؛ شهرستان دیر)

هدف این پژوهش، بررسی نقش کشاورزی در توسعه پایدار روستایی بخش بردخون و شناسایی توان ها و استعدادهای کشاورزی منطقه می باشد. روش تحقیق توصیفی - تحلیلی بوده و بر اساس مطالعات پیمایشی و کتابخانه ای اطلاعات لازم جمع آوری گردیده و از مدل سوات برای شناسایی نقاط ضعف و قوت و فرصت ها و تهدیدها و از روش آزمون دوجمله ای برای آزمون فرضیه ها استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش، کشاورزان گوجه فرنگی کار و کارشناسان روستایی منطقه مورد مطالعه می باشد که تعداد 235 نفر از کشاورزان و 20 نفر از کارشناسان بخش، به عنوان حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران انتخاب شدند و تعداد 200 پرسشنامه کشاورزان برگشت داده شد. از ضریب آلفای کرونباخ جهت تعیین پایایی پرسشنامه استفاده شده که برای پرسشنامه کشاورزان مقدار آن 77/0 و برای پرسشنامه کارشناسان 71/0 می باشد. در این پژوهش از نرم افزار exel و spss برای تجزیه و تحلیل داده ها و برای تهیه نقشه های موقعیت جغرافیایی از نرم افزار gis استفاده شده است. یافته ها نشان می دهد که فرضیه« منطقه بردخون استعداد زراعت و باغداری را دارد» از نظر کشاورزان رد و از نظر کارشناسان تأیید شده است و فرضیه های« کشاورزی موجب افزایش اشتغال و درآمد مطمئن کشاورزی منطقه مورد مطالعه خواهد شد« و« صیفی کاری به ویژه کشت گوجه فرنگی در رسیدن به توسعه پایدار روستایی بیش ترین تأثیر را دارد»، از نظر هر دو گروه تأیید شده است. نتایج نهایی پژوهش نشان می دهد که کشاورزی به ویژه کشت گوجه فرنگی در توسعه پایدار روستایی بخش بردخون تأثیر بسزایی داشته است.